بررسی عوارض قلبی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت همودیالیز، بابل، ۷۹-۱۳۷۷

سابقه و هدف: مرحله نهایی بسیاری از بیماری های کلیوی، نارسایی مزمن کلیه است. این بیماران متحمل عوارض زیادی بویژه در سیستم قلبی عروقی می شوند. از آنجایی که بیش از نیمی از علل مرگ و میر در این بیماران عوارض قلبی است لذا شناخت بیشتر و رفع عوامل موثر توسط پزشکان در بهبود نسبی این بیماران موثر خواهد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 103 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که طی سال های 79-1377 در بیمارستان شهید بهشتی بابل همودیالیز می شدند از نظر عوارض قلبی بررسی گردیدند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مدت همودیالیز، دفعات همودیالیز در هفته، علائم بالینی، یافته های آزمایشگاهی، معاینه قلبی-عروقی، نوار قلبی، اکوکاردیوگرافی رنگی داپلر ثبت و با استفاده از نرم افزار spss و آزمون chi-square و t-test آنالیز شد. یافته ها: فراوانی نسبی یافته ها بشرح ذیل می باشد: نارسایی آئورت (19.4%)، تنگی آئورت (6.8%)، آهکی شدن دریچه آئورت (1.94%)، نارسایی میترال (55.33%)، نارسایی تریکوسپید (12.61%)، آهکی شدن میترال (3.88%)، مایع پریکاردی (18.4%)، هیپرتروفی بطن چپ (30.1%)، اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ (18.4%) و 84% بیماران با مایع پریکاردی آنمی شدید داشتند. 95 درصد بیماران پریکاردیال افیوژن کراتینین کمتر از 8 داشتند. نتیجه گیری: شیوع نارسایی دریچه های میترال و آئورت، مایع پریکاردی، هیپرتروفی و نارسایی بطن چپ در بیماران با نارسایی مزمن کلیه تحت همودیالیز بالاست. شیوع نارسایی میترال، تنگی آئورت و نارسایی آئورت در سنین بالای 50 سال بیشتر است.